Oczywiście najczęściej jest tak, że po prostu wraca do pracy na etacie i cześć pieśni. Ale czasem jest tak jak w naszym przypadku, gdzie Ru chodzi do mini-przedszkola i spędza tam tylko 5 godzin. Co więc w tym czasie robi matka, co robię ja?
No na pewno nie to, a przynajmniej nie od razu.
Zacznę od początku. W zasadzie można by od pobudki, ale skoncentrujmy się na tym czasie kiedy dziecko już w przedszkolu, buziak, papa i mama wychodzi. Gdy zamykam za sobą drzwi przedszkola i wsiadam do samochodu pierwsze co robię to wyciągam kalendarz. Ten sam, w którym poprzedniego wieczoru zanotowałam zadania do wykonania na dzisiejszy dzień. I tak na przykład:
1. Powiesić ciemne pranie, włączyć różowe, tudzież białe.
2. Wyprasować stertę poprzedniego.
3. Posprzątać, czyli kurze, dywany i podłogi.
4. Podjechać do sklepu po kilka rzeczy.
5. Zrobić obiad (jakikolwiek).
6. Ogarnąć na podwórku.
7. Załatwić pierdyliard spraw związanych z działalnością Małżona, na które on czasu nie ma.
8. Wyczesać psa.
I tak dalej się mnoży, w zależności od dnia. Chociaż jak wiadomo mamy stałe codzienne punkty programu. Gotowanie, zmywanie, odkurzanie – no samo się nie zrobi. Chyba, że kupię ten odkurzacz taki płaski kosmiczny, co po podłodze sam jeździ.
No to tak, zostawiam ją w tym przedszkolu, jadę na pocztę wysłać nagrody, ewentualnie Małżonowskie faktury, odwiedzam księgową, wracam do domu przed 10.00 i żeby nie tracić czasu składniki na zupę pakuję do Thermomixa, i rozkładam deskę do prasowania. Tak już mam, że nie schowam do szafy nie wyprasowanych ubrań.Po pierwsze dlatego, że tak mnie w domu nauczyli, po drugie dlatego, że świeżo wyschnięte prasuje się łatwiej i szybciej. W międzyczasie dodam kolejne składniki do zupy, szybki łyk zimnej już kawy i lecimy dalej. Pranie zrobione, zupa też, więc trzeba TM-a rozłożyć i umyć. Robię drugą kawę. Jest około 12.00, siadam przed komputerem i staram się dopiąć posty na ostatni guzik, opublikować i jeszcze wkleić link w kilka miejsc, żeby dotrzeć do czytelników. Kolejne godziny spędzam na znalezieniu szablonu idealnego, do celu się zbliżam, ale coś zawsze jest nie tak. Łatwo nie jest, ale staram się. W międzyczasie kolejne pranie do powieszenia czeka, Małżon dzwoni z BardzoPilnąSprawąNaWczoraj, przyjeżdża kilku kurierów (plusy firmy w domu) i już zaraz będę miała chwilę dla siebie. A nie, przepraszam, jest 13.40, za 5 minut muszę jechać po małą do przedszkola. No nic, poczta była rano zamknięta to podjadę raz jeszcze jak odbiorę Rozalę.
Lub choćby dzień dzisiejszy. Jeden z bardziej szalonych w ostatnim tygodniu. Dlaczego? Dlatego, że dzisiaj się rozmnażam, w sensie klonuję. I szczerze nie wiem jak udało mi się znaleźć czas na napisanie postu. A zaraz wiem! Paznokcie mi schną przecież. I szpinak się rozmraża, więc mam nadzieję, że schnięcie i rozmrażanie się zsynchronizuję i zdążę zrobić obiad zanim będę musiała wyjść.
Wiecie co będzie wieczorem jak położę małą spać? Zacznę od początku, posprzątam kuchnię po całym dniu, zrobię listę zadań na dzień kolejny, schowam ostatnie porzucone zabawki. Wezmę gorącą, pobudzającą kąpiel i zasiadam ponownie do komputera. Przeglądam zdjęcia, szukam odpowiednich do kolejnych wpisów. Zastanawiam nad tematami. Z Małżonem jeszcze trzeba czas spędzić, porozmawiać, opowiedzieć co się działo w ciągu dnia. I tak około 23.30 docieram do łóżka, wskakuję pod kołdrę i leżę. Najczęściej nie mogę zasnąć jeszcze do mniej więcej 1.00. W telefonie schowanym pod poduszką notuje kolejne pomysły. Najlepsze przychodzą na myśl właśnie w nocy. Gdyby nie to, że o 7.30 trzeba zacząć nowy dzień blogiem zajmowałabym się tylko w nocy.
I wiecie co, nie jestem jedyna. Kilka moich koleżanek tak jak ja „siedzi w domu”. Przy czym każda z nas marzy o tym, żeby sobie faktycznie posiedzieć.
Zdjęcia pochodzą z serwisu pixabay.
